این کتاب تلفیقی از سبک زندگی اسلامی و نکات مشاوره‌ای در قالب داستان‌های جذاب و شنیدنی و سرشار از ضرب‌المثل‌ها و کنایات ادبی است.

از آنجا که داستان‌واره بودن این اثر می‌تواند مخاطبان بیشتری را به خود جذب کند، بیشترین تلاش‌ها برای تناسخ و تناسب شخصیت‌ها و توصیف صحنه‌ها صورت گرفته تا قالب این نوشته، هنری گردد و مخاطب احساس نکند با کتابی صرفاً علمی روبه‌روست که قصد دارد انگار؛ ذهن او را متحول کند؛ بلکه دانشجو با خواندن این داستان‌های هنری، ناخودآگاه آداب زندگی دانشجویی را می‌آموزد و به این نتیجه می‌رسد که می‌تواند از مصادیق شخصیت‌های مطلوب باشد و البته اگر حواسش را هم جمع نکند، ممکن است مصداقی از شخصیت‌های ناموفق شود.

 

برشی از کتاب:

 

فرزاد در درس خواندن وسواس عجیبی داشت. می‌گفت: «وقتی روی موضوعات مختلف درسی تمرکز می‌کنم، اصلاً متوجه نمی‌شوم که چند ساعت گذشته است و من در این مدت، فقط چند صفحه جلو رفته‌ام. اگر کمی هم با سرعت بیشتر مطالعه کنم، احساس می‌کنم هیچ چیز یاد نگرفته‌ام و ذهنم به هم می‌ریزد.»

می‌گفت: «یک مطلب را تا چند بار نخوانم و خلاصه نکنم، یاد نمی‌گیرم». این در حالی بود که دیگران یک پنجم او هم وقت نمی‌گذاشتند، ولی مطالب را به خوبی یاد می‌گرفتند. گذشته از وسواس در مطالعه، وسواس در رفتارهایش هم ظاهر شده بود. هم‌اتاقی‌هایش از دست کارها و ایرادگیری‌های او خسته شده بودند؛ تاجایی که‌ترم دوم با او اتاق نگرفتند و دیگران هم به سختی راضی می‌شدند با او هم‌اتاقی شوند... .