پدیدآورنده: مصیب معصومیان

نوبت چاپ: دوم / 1396

قیمت : 18000 تومان

معرفی اثر:

مجموعه خاطرات شهید مدافع حرم؛ حاج محمد شالیکار.

هنوز ۱۵ سالش تمام نشده بود که وارد عرصه دفاع از کشور در نوار مرزی جنوب و غرب شد.

کسی که فقط خدا را می‌خواست و دلبسته و مشغول دنیا نشد. سرمایه و دارایی هم نتوانست او را از عشق دور کند!

شهادت رزق او بود، او می‌بایست بر سر سفره الهی می‌نشست و هم‌کاسه‌ی شهدا می‌شد. محمد قسمتی از وجودش را در جنگ و قسمتی از روح و روانش را پشت خاکریزها جا گذاشته بود. حالا برای این جانباز ۵۰ درصد سال‌های دفاع مقدس، سوریه فرصتی بود که برگردد، برگردد به خاکریزها و از آن‌جا دوباره پرواز را آغاز کند.

پروازی به سوی بی انتها، پروازی تا خدا.

شهادتی که در درک وسعت بی‌مانندش، تاریخ متحیر مانده است. شهید میلیاردی که از سرمایه‌اش برای تقرب الهی استفاده کرد. آن سرمایه را در کمک به فقرا خرج کرد، خمس مالش را پرداخت و پاک و طاهر به دیدار حق شتافت.

برشی از کتاب:

او را که می‌دیدم به فکر فرو می‌رفتم.

هر کسی ثروت و دارایی محمد را داشت، می‌رفت پی لذت و خوش‌گذرانی، ولی ثروت تنها چیزی بود که محمد به آن فکر نمی‌کرد. نمی‌گذاشت مال دنیا او را فریب بدهد.

ماشینِ گران قیمتی خریده بود، اما یک ماه بعد ماشین را فروخت. می‌گفت: درشان من نیست که چنین ماشینی داشته باشم.

شکل ظاهری زندگیش با آن همه ثروتی که به دست آورده بود، هیچ تغییری نکرده بود.

خیلی‌ها برایشان سؤال بود که چرا حاج محمد شالیکار با این همه سرمایه، باز مثل گذشته و خیلی ساده زندگی می‌کند!

 

 

معرفی اثر:

شهید محمدرضا دهقان امیری متولد 26فروردین1374 در تهران دیده به جهان گشود. محمدرضا از نسل چهارم فرزندان حضرت روح الله(ره) بود که برای دفاع از حرم هجرت کرده و به شهادت رسید.

محمدرضا دانش آموخته دبیرستان علوم و معارف اسلامی امام صادق(ع) و دانشجوی سال سوم فقه و حقوق اسلامی در مدرسه عالی شهید مطهری بود. از صفات بارز اخلاقی محمدرضا می‌توان به خوش‌خلقی و خلوص نیت در انجام وظایف دینی و امور خیر اشاره کرد.

در تاریخ 21آبان1394 با عنوان بسیجی تکاور راهی سوریه شد و همزمان با آخرین روزهای ماه محرم الحرام در نبرد با تروریست‌های تکفیری در حومه حلب طی عملیات محرم خلعت شهادت پوشید و در تاریخ 25 آبان در امامزاده علی‌اکبر چیذر به خاک سپرده شد.

برشی از کتاب:

به شهدا خیلی علاقه داشت. از دوران دبیرستان این علاقه‌مندی شدیدتر شد. شهید اصغر وصالی،‌ فرمانده شهر پاوه مورد توجه خاص او بود و برای همین هم در سوریه، اسم مستعار خودش را «حسین وصالی» گذاشت. حتی این اسم را روی اسلحه‌اش حک کرده بود و از دوران آموزشی‌اش در ایران تا عملیات‌هایش در سوریه تفنگش با این اسم مشخص بود.