برشی از کتاب:

با تو می‌خوام حرف بزنم ای کسی که همیشه و همه جا هستی.

منم محسن فرج‌اللهی...

یادت اومد خدا جون؟ مگه میشه یادت نیاد؟ آخه وقتی ناله می‌کردم و تو را صدا می‌زدم ناله‌هام عجیب قشنگ بود!

خداییش گاهی خودم هم توش می‌موندم. تو دیگه چه عاشقی بودی که همه از عشقت به من حسرت می‌خورند.

خدا جونم یادته روزی که می‌خواستم بیام، اشک تو چشات جمع شده بود؟ اون لحظه به خودم گفتم محسن؛ یعنی راست راستکی داری میری پیش یارت؟!

یعنی راست راستکی این هجر تموم شد؟! یعنی دیگه می‌خوای بری پیش خودش، کنار خودش؟! می‌خوای بری هر لحظه بهش خیره‌ی عاشقانه بشی؟!

یعی می شه این رسم عاشقی رو همه یاد بگیرن؟