راز آنچه مرقوم داشته اند
بدون شک «توافق ژنو» یکی از مهم‌ترین فرازهای سیاست خارجی کشور در سال‌های اخیر است که موافقت‌ها و مخالفت‌های بسیاری را در پی داشته است. در نامه‌ای که دکتر روحانی بعد از انعقاد توافق ژنو در ۳آذر۱۳۹۲ برای رهبر معظم انقلاب ارسال نمود، از این توافق به عنوان دستاوردی بزرگ و پیروزی‌ای تاریخی یاد شده بود؛ اما رهبر معظم انقلاب در پاسخ، به این عبارت اکتفا نمودند؛ دستیابی به آنچه مرقوم داشته‌اید، در خور تقدیر و تشکر از هیئت مذاکرات هسته‌ای و دیگر دست‌اندرکاران است… لذا ضروری‌ست که متن توافق ژنو به دقت بررسی گردد تا میزان «دستیابی» تیم مذاکره‌کننده دولت یازدهم به «آنچه مرقوم داشته‌اند» مشخص گردد.
راز آنچه مرقوم داشته‌اند… به قلم «مهدی مطلّبی» در ضمن فصولی متن توافق ژنو و بیانیه سوئیس –توافق لوزان- را مورد بررسی دقیق قرار داده و در کنار آن نگاهی داشته به تاریخچه مذاکرات هسته‌ای از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۴.
برشی از کتاب:
در جلسه استماع 21 آذر 92 کمیسیون بانکداری سنا، سناتور جان تستر نیز نیازهای عملی ایران را زیر سؤال می‌برد و وندی شرمن به عنوان مسئول تیم مذکره کننده در پاسخ چنین می‌گوید:
تستر: آخرین سؤال؛ ایران چهارمین ذخایر نفت جهان را دارد و دومین ذخایر بزرگ گاز طبیعی. چرا باید ایران به انرژی هسته‌ای علاقه نشان دهد؟
شرمن: این پرسش بسیار خوبی است. این سؤالی است که ما بارها و بارها از آنها پرسیده‌ایم. و به همین دلیل این «برنامه مشترک اقدام» می‌گوید ما می‌خواهیم بدانیم نیازهای عملی آنها چیست. چون، کاملاً صادقانه بگویم برای ما روشن نیست که چرا آنها باید نوزده هزار سانتریفیوژ داشته باشند. چرا باید یک انبار مواد غنی شده 5/3 درصد بخواهند، چرا به راکتور هسته‌ای اراک نیاز دارند... .
گزارش ناخوانده از سرانجام یک مسیر
این کتاب با استفاده از اسناد، پژوهش‌ها، اظهارات و تحلیل‌های اندیشکده‌ها، کارشناسان و دست اندرکاران داخلی و خارجی حوزه‌ی تحریم، گزارش مستندی را از ساختار و تأثیر تحریم‌ها در حوزه‌های مختلف اقتصادی فراهم نموده، و ضمن پر کردن خلأ پژوهشی موجود در این عرصه، به واکاوی تک تک تعهدات 1+5 در توافق ژنو و دستاورد واقعی آنها در زمینه رفع تحریم‌ها پرداخته است.
برشی از کتاب:
رئیس جمهور برزیل، نامه اوباما به خودش را منتشر کرد. اوباما
در آن نامه از برزیل خواسته بود تا چنین تفاهمی صورت بگیرد. عهدشکنی و وعده‌ی دروغ
آمریکا به دو کشور ترکیه و برزیل، باعث شد چند روز بعد که قطعنامه 1929 تصویب می‌شد،
این دو کشور به آن رأی منفی بدهند. بعدها هیلاری کلینتون در کتاب خاطرات خود
درباره این مذاکرات سه جانبه نوشت: «اختلاف ها داشت کمتر می شد و به نظر می رسید داریم به توافقی نزدیک می شویم که دقیق ترین(و شدیدترین) تحریم های تاریخ را(به ایران) تحمیل می کرد. چیزی نمانده بود به هدفمان برسیم که یک اتفاق غیرمنتظره دیگر افتاد... .»
