معرفی اثر:

هیچ‌کس با خواندن کتاب، مصاحبه‌گر نشده است. اما مطمئنم اگر نکات این کتاب را به خوبی تمرین و تجربه کنید، مصاحبه‌های خوبی خواهید داشت.

قبل از اینکه بدانیم چه چیزی باید بپرسیم و چگونه باید بپرسیم و چگونه باید بشنویم که گفته­ های مصاحبه شونده و شنیده ­های مصاحبه‌گر هدر نرود، باید بدانیم که خود مصاحبه، یک فرهنگ و باز روایت یک فرهنگ است. راهبردش یک هنر و اجرای آن یک فن و راهکار است. این فن مثل دیگر فنون، نیاز به آموزش و تمرین دارد؛ نیاز به الهام گرفتن استادان فن و کسب تجربه دارد.

رضا مصطفوی نویسنده کتاب «گپ‌وگفت حرفه ­ای» در بخش پیش گفتار این کتاب درباره انگیزه نگارش کتاب چنین بیان کرده است:

«این توضیح را لازم می­دانم که مخاطب ما در این کتاب، مورخ شفاهی نیست؛ بلکه مصاحبه­ گر خاطرات شفاهی است. ما در تاریخ شفاهی با تاریخ سروکار داریم. منتها به جای اینکه سراغ اسناد و مدارک برویم، سراغ کسانی رفته ­ایم که حادثه ­ها را خلق کرده­ اند یا رویداد را بدون واسطه شنیده ­اند. حالا مورخ یا مصاحبه­ گر می­خواهد به زمینه ­ها و چگونگی آن رویداد بپردازد. در خاطره شفاهی اما، مصاحبه­ گر، شنونده حرف­ها، روایت­ها و یادمانده ­های سوژه‌اش است.»

با مطالعه این کتاب می‌توانید از تجربه دیگران استفاده کنید و کارتان را از صفر شروع نکنید، گرچه در عمل خواهید دید که کار چه مقدار سخت خواهد بود.

برشی از کتاب:

گاهی باید از روش‌های غیرسوالی برای به دست آوردن اطلاعات و جملات طلایی استفاده کنید. لزوماً نباید برای به دست آوردن اطلاعات سؤال کرد. برای رسیدن به این مقصود باید:

-با خوب گوش دادن مصاحبه شونده را ترغیب کرد؛

-از سکوت به خوبی استفاده کرد؛ البته نباید سکوت شما طولانی و بی‌سوالی تلقی شود. این سکوت باید بوی انتظار و اشتیاق شنیدن بدهد.

-گاهی از جملاتی استفاده کرد که نیازمند تصدیق یا ردند؛

-صحبت‌های ردوبدل شده را بار دیگر مرور کرد، خلاصه کرد؛

و... .