کتاب «سکوت آرامم نمی‌کند» نیم‌نگاهی به زندگی شهید محسن فرج‌الهی از سوی نشر شهید کاظمی منتشر شد.

در اوج دستیابی به توانمندی دلاورمردان سپاه و تقویت یگان موشکی حادثه‌هایی روی داد که جوانان این مرز و بوم با اهداء جان خود موجب رشد و نمو این دستاورد بزرگ شدند.

گروهی از این جوانان 18 نفر از سلحشوران خرم آباد بودند که در حین طراحی و ساخت موشک در پادگان امام علی (ع) بر اثر انفجار موشک به شهادت رسیدند و ثابت کردند که اقتدار و امنیت نظام از پشت میز مذاکره رقم نمی‌خورد بلکه با جانفشانی، جهاد، ایثار و شهادت است که این دستاوردها حاصل می‌شود.

کتاب «سکوت آرامم نمی‌کند» نیم نگاهی است به زندگی یکی از این شهدا بنام محسن فرج الهی که به قلم نسرین یحیی‌بیگی بخشی از خاطرات این شهید در آن گردآوری شده است.

در این کتاب می‌خوانیم: «سبز یعنی ... فرقی نمی‌کرد زمستان باشد یا تابستان. باید حتما وضو می‌گرفت! بارها می شد که به او می‌گفتم: «برادر من! این اول صبح، توی این هوای سرد، با آب یخ زده وضو می‌گیری که چی بشه؟» می‌گفت: «آرش! مگه تو نمی‌دونی این لباس سبز، لباس شهداست؟ آخه چطور می‌شه بدون وضو بهشون دست بزنم و اونا رو بپوشم؟ اینا اینقدر حرمت دارند که به خاطرشون با آب یخ زده هم وضو می‌گیرم!»

بخشی از دست نوشته شهید در این کتاب در ادامه منتشر شده: «سلام بر کسی که در اوج خوش نامی گمنام‌ترین مردم است. به حق، که او پسر علی ابن ابیطالب(ع) است. شرمنده‌ام از تمام فقرایی که نان شب نداشتند و این حقیر سیر خوابیده‌ام.

بارالها: ای پروردگار بخشاینده گناهان ای رحیم، ای رحمان با یاد تو من با آقایم حضرت مهدی (عج) پیمان می‌بندم که تا رسیدن به درجات کامل کمال و سعادت کوشش خود را برای از بین بردن تمام گناهانم انجام دهم و از حضرت مهدی (عج) برای رسیدن به این درجات کمک و یاری خواستارم.»

کتاب «سکوت آرامم نمی‌کند» در رابطه با شهید محسن فرج‌الهی در 120 صفحه و با قیمت 6هزار تومان توسط نشر شهید کاظمی منتشر شده و علاقه‌مندان می‌توانند آن را فروشگاه اینترنتی «من و کتاب» خریداری کنند.

برشی از کتاب:

با تو می‌خوام حرف بزنم ای کسی که همیشه و همه جا هستی.

منم محسن فرج‌اللهی...

یادت اومد خدا جون؟ مگه میشه یادت نیاد؟ آخه وقتی ناله می‌کردم و تو را صدا می‌زدم ناله‌هام عجیب قشنگ بود!

خداییش گاهی خودم هم توش می‌موندم. تو دیگه چه عاشقی بودی که همه از عشقت به من حسرت می‌خورند.

خدا جونم یادته روزی که می‌خواستم بیام، اشک تو چشات جمع شده بود؟ اون لحظه به خودم گفتم محسن؛ یعنی راست راستکی داری میری پیش یارت؟!

یعنی راست راستکی این هجر تموم شد؟! یعنی دیگه می‌خوای بری پیش خودش، کنار خودش؟! می‌خوای بری هر لحظه بهش خیره‌ی عاشقانه بشی؟!

یعی می شه این رسم عاشقی رو همه یاد بگیرن؟