معرفی اثر:

 

زندگی نامه داستانی شهید حسین خرازی؛ سرداری که با یک دست لشکری را فرماندهی می‌کرد. این کتاب به بیان زندگی و خاطرات همرزمان و سخنرانی‌های شهید حاج حسین خرازی و مراحل ورود وی به جنگ و شکل‌گیری لشکر ۱۴ امام حسین(ع) و موفقیت‌هایش می‌پردازد. کتابی که در سومین دوره کتاب سال دفاع مقدس، رتبه نخست را از آن خود کرد و موسسه سیما فیلم با اقتباس از این کتاب، زندگی نامه شهید خرازی را به تصویر کشید.

 

برشی از کتاب:

*تیپ امام حسین در میان دود و آتش وارد خط شد و از همان محور به سمت خرمشهر حرکت کرد.
حسین برای رسیدن به شهر سر از پا نمی‌شناخت. این را هم می‌دانست که درصورت مقاومت عراقی‌ها در محور شلمچه، خرمشهر آزاد نخواهد شد.

از آغاز عملیات، مردم در انتظار آزادی خرمشهر بودند. پس از نبرد سنگین تیپ محمد رسول الله، رادیو ایران محاصره خرمشهر را اعلام کرد.

نگرانی تمام وجود حسین را فرا گرفته بود. موحد که کنار دستش بود، این نگرانی را حس می‌کرد، اما کاری از دستش ساخته نبود.

حسین که از همان فاصله دور ساختمان‌های ویران شده شهر را می‌دید، به موحد گفت: «اگر خرمشهر آزاد نشود، چه جوابی برای مردم چشم انتظار داریم؟ ما در برابر آن‌ها شرمنده می‌شویم. زمانی که خبر آزادی خرمشهر به امام برسد، چه خواهد شد؟ خوشحالی امام خستگی را از تن‌مان بیرون خواهد کرد.» هنوز دژ مستحکم خرمشهر در برابر حسین خودنمایی می‌کرد.

* منا در نظر حسین به محشری می‌مانست؛ جماعتی یک پارچه سفید پوش در صحرا دنبال گمشده خود می‌گشتند و او در دل این جمعیت، اعمال حج را انجام می‌داد. از کنار قربانگاه که گذشت، چشمش افتاد به گوسفندهای سر بریده که پشته پشته روی هم افتاده بودند. رفت تا سنگ‌هایی را که شب گذشته در بیابان جمع کرده بود، به سمت شیطان پرتاب کند.

او حضور فریبنده شیطان را در تمام مراحل زندگی لمس می‌کرد. سنگ‌ها را همراه با تنفری که از نفس خود داشت، پرت می‌کرد. دستی به سر تراشیده خود کشید و آن‌جا را ترک کرد تا به سوی کعبه رود.

دور کعبه می‌دوید تا آخرین اعمال حج را انجام دهد؛ رفتن به صفا و برگشتن به مروه. احساس می‌کرد یکی از آرزوهایش تحقق یافته. او اکنون به فلسفه هاجر می‌اندیشید؛ به سعی و به ابراهیم و اسماعیل. این همه فکروخیال دور سرش می‌چرخیدند که اعمال تقصیر را انجام داد و باز هم به سوی کعبه شتافت.

از کنار حجرالاسود که می‌گذشت، همه دنیا را در آن نقطه خلاصه می‌کرد. هر دوری که می‌زد، به خود واقعی خودش نزدیک‌تر می‌شد. در شوط هفتم از حال رفت؛ خودش را که بهتر می‌شناخت، رب را با تمام وجود درک می‌کرد... .

*هنوز بدن فرمانده‌ی لشگر امام حسین پشت دژ طلاییه در خون می‌غلتید و سایه‌ی مرگ را به چشم می‌دید. فهمید که شهادت چقدر با مرگ فاصله دارد و متعجب از امتحان خدا، دانست که انتخاب شهادت با اوست، اما چگونگی انجام آن، نه. در رمز و راز خلقت پروردگار پی به عظمت شهدا برد؛ ردانی‌پور، حبیب‌اللهی و... .

ناگهان نگرانی گره عملیات خیبر، فرماندهی را در نظرش به شکلی دیگر مجسم کرد؛ مظلومیت و وفاداری بسیجی‌ها در شرایط سخت جنگ که اکنون نزدیک‌تر از ملائک دورش حلقه زده و التماس می‌کردند که بماند. هرلحظه فاصله‌ی بین جسم و روحش بیشتر می‌شد؛ از آن بالا، جنگ خودی و دشمن، انفجار، شهدا و مقاومت دژ طلاییه را نیز می‌دید. دوباره نگاهش افتاد به دست قطع شده‌ی خودش.

صدایی در گوشش پیچید: «می‌خواهی بمانی یا قصد عروج داری؟» خیلی تلاش کرد پاسخش به ملائک چکیده‌ی اعتقاداتش باشد که... .

 

 

 

معرفی اثر:

 

به گفته نویسنده: در حوزه تبلیغ و ترویج دین، بحمدالله و المنه، کتب و مقالات و تجربیات مختلف و بسیاری موجود است؛ اما بیشتر ناظر به اصل مسئله تبلیغ، روش‌ها و آداب، و یا حتی محتوای دسته‌بندی شده‌ی مباحث تبلیغی است  و در جست‌و‌جوی خود در منابع و مراکز عرضه، اساساً درباره‌ی «جریان‌سازی تبلیغ دینی» مجموعه‌ای نیافته است. از این رو، با استفاده از تجربه‌ی سال‌ها تبلیغ دینی وآموخته‌های دوره‌ی تخصصی تبلیغ و درنهایت، تأمل و نظام‌دهی به آنها، مباحث مورد نیاز را در این حوزه با عنوان: درآمدی بر جریان‌سازی فرهنگی، راهبردها و روش‌های پایداری فعالیت‌های فرهنگی‌تبلیغی ارائه نموده است.

برشی از کتاب:

اصولاً یکی از مهم‌ترین خصوصیت‌های قرآن کریم، حضور در همه‌ی اعصار و زمان‌هاست. کتابی که هیچ‌گاه نه کهنه شده است و نه اسیر زمان. مهم‌ترین شاخصه در جریان‌سازی که اساساً هدف اصلی جریان فرهنگی است، حضور در زمان‌های متفاوت و تداوم آن است.

هر فعالیت فرهنگی برای بقاء و دوام باید خود را در همه‌ی زمان‌ها عرضه داشته و منحصر به فرصت خاصی نباشد. تناسب با مخاطب، تنوع محتوا و روش و بلاغت، هنگامی تبدیل به جریانی فرهنگی می‌گردد که تداوم داشته باشد.

دوام کار فرهنگی بزرگ‌ترین عامل تضمین کننده‌ی تأثیر و ماندگاری پیام است. اگر قرار است هم‌چون رودخانه، همه‌ی آنچه در مسیر است را همراه کنیم، باید خروشان باشیم و بی‌امان. رودخانه‌ای که فصلی است، آبرفت‌ها را در نیمه‌ی راه رها می‌کند؛ یعنی وقتی جریان دارد، مؤثر و وقتی از جریان می‌افتد، دیگر مرداب است نه رودخانه.

 

 

 

کتاب حاضر مجموعه خاطراتی است که خواننده با مرور آن می‌تواند از تولد تا شهادت، همراه با خانواده، دوستان و همرزمان شهید و در مسیر زندگی شهید حرکت کند. وجه متمایز این کتاب نگاه به دوره‌های مختلف آموزش و تخصص این شهید والامقام است.

شهیدی که هرگز کسی از دست یا زبان او ناراحت نشد و در عین اینکه در کار قاطع و جدی بود، در حوزه‌ها و استان‌های مختلف کار می‌کرد و در بخش پهپاد خیلی زحمت کشید و پرنده‌هایی که کسی جرأت هدایتشان را نداشت، به راحتی هادی بود و تمام هواپیماهای رام نشدنی برای تست در اختیار شهید کمال قرار می‌گرفت.

«چمروش» نام پهپادی است که شهید شیرخانی در تمامی مراحل طراحی، ساخت و پرواز این پرنده حضور داشتند و برای نخستین بار توسط این شهید عزیز که اولین استاد خلبان پهپاد ایران است، در آسمان به پرواز درآمد. چمروش؛ پرنده‌ای که محافظ آسمان ایران است.

برشی از کتاب:

..... به فکر پرواز در شب افتادیم کاری که همه با انجام دادنش نه تنها مخالف  بودند؛ بلکه اعتقاد داشتند این کار امکان پذیر نیست. ضمن دوره آموزش با شیطنتی که داشتیم و مهارت علیرضا توانسته بودیم نقشه سیم کشی داخلی پرنده را داشته باشیم. مثل بچه ها با روشن و خاموش شدن چراغ های سبز و قرمز ذوق زده شده بودیم. تمام حواسمان به آسمان بود. رد پرواز پرنده را با قد کشیدن انگشت هایمان به هم نشان می دادیم. کمال مثل همیشه صورتش غرق شادی و خنده بود. پرواز در شب یکی از شاهکارهای خلبانی کمال بود. این پرواز برای اولین بار در ایران انجام شد.

 

 

 

 

کتاب «رفیق مثل رسول» به زندگی و خاطرات شهید رسول خلیلی از شهدای مدافع حرم  پرداخته است. با توجه به اینکه این شهید دست نوشته‌های زیادی دارد، کتاب از زبان خود رسول به رشته تحریر درآمده است. همچنین طیف دوستان این شهید زیاد هستند، به صورتی که از شمالی‌ترین نقطه شهر تا پایین‌ترین نقطه شهر دوست دارد و حتی تعدادی از دوستانش در کرج ساکن هستند. در بین همکاران و همرزمان فقط با طیف هم سن و سالانشان دوست نبوده، بلکه از افراد سن و سال‌دار هم در بین دوستانشان وجود دارد. اتفاق جالب این که همه می‌گویند که رسول فقط رفیق صمیمی من بود. این حسن خلق رسول که آدم‌ها با هر طیف و سن و موقعیتی را جذب می‌کرده، دلیل انتخاب نام کتاب شده است. از نکات زیبای زندگی این شهید و رفاقت‌هایش این است که چندین نفر از دوستانش همانند بیضایی، محمدخانی، دهقان و... در دفاع از حرم  به شهادت رسیدند و یکی از ثمرات این رفاقت‌ها بود.

برشی از کتاب:

تمام شب سرگرم انجام کارهایم بودم. بین این همه مشغله یاد تک‌تک دوستانم افتادم. به این فکر کردم که همه‌ی آن‌ها بیشتر از هرچیزی برای من رفیق هستند و این رفاقت زیباترین دل‌بستگی من توی دنیاست. کنار آن‌ها خندیدن، گریه کردن، تلاش کردن و خیلی چیزهای دیگر را تجربه کردم.

نزدیک‌های سحر بود و من انگار نشسته بودم و داشتم روی قالی هزار رج زندگی‌ام دست می‌کشیدم. خیلی از تنهایی‌ها، غصه‌ها و مشکلاتم را با گره‌ی رفاقت رفو کرده بودم و این تنها گره‌ای بود که دلم می‌خواست برای همیشه باز نشود.

معرفی اثر:

سفر به حوالی عشق (سفرنامه عتبات عالیات و عراق)، روایتی است از سفر زیارتی نویسنده همراه با دوستانی از اهل قلم به عتبات عالیات در سال 1394 که در این کتاب نویسنده از حال‌وهوای کشور عراق و شهرهایی که در آن قدم نهاده است، تصویرسازی می‌کند.

 برشی از کتاب:

سید وسط صحن می‌ایستد و اشاره می‌کند به جایی در بیرون از صحن. می‌گوید: «آنجا خرابه‌های کوفه است!» و من تا آخرش می‌خوانم. همان جایی که بعد از وقایع عاشورا، حضرت زینب (س) و اُسرا را در آنجا نگه داشته‌اند. جای متروکی است و جز آثاری که با خاک یکسان شده، چیزی دیده نمی‌شود. اما حس و حال و نگاه‌های من به جایی که سید عباس نشان داده، مرا به آن روزها می‌برد.

راه رفتن زیر آفتاب سوزان و روی زمین داغ تجربة جدید من است. تا به روی فرش برسم، حسابی سوخته‌ام. خدا کند کف پاهایم تاول نزند. می‌رسم روی فرش قرمزی که زیر پای زائران پهن است. قدم تند می‌کنم تا همراهانم را گم نکنم. آن‌ها از پله‌های مسجد کوفه پایین می‌روند. می‌رویم زیارت قبور مختار، هانی بن عروه، مسلم‌بن عقیل که هر کدام در گوشه‌ای از این صحن بزرگ آرمیده‌اند و صاحب مقبره‌ای بسیار باشکوه. به هر کدام از این مردانی که زیر این ضریح‌های نقره‌ای خفته‌اند، دست مریزاد باید گفت. روزگاری که زمین با کمبود مرد مواجه بود، این‌ها برخاستند و مردانگی کردند و نگذاشتند زمین خالی از مرد شود.

معرفی اثر:

 

 

 

 

 

 

معرفی اثر:

«عباس برادرم»، خاطرات و یادداشت‌ها و همچنین مصاحبه‌هایی از شهید مدافع حرم؛ عباس کردانی است که در سال 1394 در عملیات آزادسازی شهرهای نبل و الزهرا به شهادت رسید. جنگ 33 روزه‌ی لبنان، عرصه مهمی از حضور عباس در جبهه نبرد با دشمن صهیونیستی بود که نقش مهمی در پیشرفت روحیه نظامی او داشت.

حضور در جبهه‌های نبرد با بعثیان و داعشیان در عراق و به دنبال آن، حضور فعال در جبهه‌های سوریه و نبرد رویارو با تروریست‌های جنایتکار، از جمله فعالیت‌های اخیر او بود که به زیبایی هرچه تمام در این کتاب به قلم نگاشته شده است.

برشی از کتاب:

*دفتر خاطراتم افتاد توی آب خیس شد. حالم خیلی گرفت. الان 6 روز از قضیه می‌گذره. تازه دوباره ساعت 9 شب پنج‌شنبه 17/10/94 هست و دفتر رو باز کردم. هنوز نم داره، اما شروع کردم نوشتن.

کاش می‌تونستم متن خاطرات رو جوری بنویسم که دیگه نیازی به ویرایش نباشه، اما نمی‌شه. فعلاً هر چی به ذهنم می‌رسه و هر چی می‌بینم می‌نویسم، شاید یه روزی به دردم بخوره و شروع کنم پاکنویس کردن و... حداقل یه استفاده‌ای داشته باشه.

*نمی‌دونم از کجا هماهنگی کرده بود، سریع پاسپورتم رو گرفت. توی یک روز هم پاسپورت گرفت، هم ویزا گرفت.
بعد گفت: «فردا ۶ صبح میدون چهارشیر (یکی از میدون‌های اهواز) باش».

من رفتم، منتها فکر کردم داره سربه‌سرم می‌ذاره! سوار ماشین شدیم و رفتیم مرز چذابه. دیدم یک عده از این مرزبان‌ها اومدن استقبال و سریع ما رو رد‌ کردن، اون طرف هم طرف عراقی اومد، رفتیم خونه‌ی یکی از این عراقی‌ها. مستقیم رفتیم بغداد.

یک جاهایی که توی ذهنم درگیر بودن، ما رفتیم. بعضی جاها طرح [رو] داده بودند. طرح اجرایی شده بود و به ارتش‌شون ابلاغ شده بود. ترجمه‌ی عربیش رو هم دارم. ولی بعضی جاها رو حذف کردم. گفتم بچه‌ها کشش ندارند، ساده‌ترش کردم. بیشتر بحث تخریبش و سلاحش رو!

من درس کلی رو همه‌چی کامل گذاشته بودم .

 

 

 

 

پرسشگری و کنجکاوی و رفتن به سوی پاسخ، یکی از ابعاد روحی انسان است و ترقی و تکامل وی، در سایه همین بعد می‌باشد که در وجود او نهفته است. و اگر آفرینشش فاقد این بعد بود، هرگز گامی به سوی تکامل برنمی‌داشت‌. خداوند متعال این گرایش را در وجود انسان نهاده و پیوسته او تشنه پاسخ است. اگر پاسخ صحیحی شنید، اندیشه‌اش به سوی تکامل می‌رود و اگر با پاسخ‌های خرافی و بی‌اساس مواجه شد، قطعاً ضربه‌ای بر پیشرفت او می‌خورد.

حوادث اخیر در جهان به ویژه در اروپا و آمریکا، درباره اسلام و آموزه‌های او، و اهمیت مقام معظم رهبری نسبت به این حوادث و نوشتن دو نامه کارآمد و روشنگر برای جوانان اروپا و آمریکای شمالی، نویسنده را بر آن داشت که مجموعه‌ای از نصایح راهبردی و آموزه‌های اسلام، براساس نظرات و منویات ایشان را برای جوانان، تهیه و تنظیم نماید.

برشی از کتاب:

*توصیه‌ام به جوان‌ها این است: شما، همان قدری که برای علم کار می‌کنید، برای دل و معنویت خودتان هم کار کنید. میدان معنویت به روی شما باز است. علم و معنویت با هم هیچ منافاتی ندارند. ...کار کردن در یک کارگاه علمی، کارگاه آموزشی، مرکز تحقیقات، فلان کلاس درس و فلان دانشگاه، هیچ منافاتی با این ندارد که انسان نمازش را اول وقت، با توجه و با احساس حضور در مقابل خداوند به جا آورد. این، دل شما را شستشو می‌دهد. شماها جوانید و دل‌های شما نورانی است. ... این خطاب به همه‌ی جوان‌هاست و به خصوص جوان‌هایی که دارند در کار علم حرکت می‌کنند. و خوشبختانه امروز به میزان زیادی همین هم هست. (در دیدار با نخبگان جوان، مورخ 25/6/1385)

* جوان، انضباط انقلابی از مهم‌ترین و قوی‌ترین انضباط‌هاست.

قرآن می‌گوید: «آنهایی که در جنگ احد برگشتند؛ طاقت نیاوردند بایستند، این لغزش اینها به خاطر آن کاری است که قبلاً کردند.

ما وقتی روح را نساختیم، خودمان را محکم نکردیم، معلوم است؛ هر مماسی روی آن اثر می‌گذارد؛ یکی، دو تا، سه تا، ناگهان می‌بینید که شکلش عوض شد؛ اما وقتی‌که مثل فولاد آب‌دیده، محکم و استوار و بر مبنای تفکر درست و منطق صحیح، هویت دینی انسان شکل گرفت و هویت انقلابی شکل گرفت، هرچه زمان بگذرد، این هویت روشن‌تر، واضح‌تر، جذاب‌تر و مستحکم‌تر می‌شود.

بعضی‌ها تصور می‌کنند انقلابیگری، یک حرکت انقلابی؛ یعنی حرکت بی‌انضباط همراه با شلوغی، سردرگمی و بی‌نظمی! می‌گویند آقا، آنها انقلابی بود و تمام شد! این، غلط است. مطلقا در ذات تحرک انقلابی، اغتشاش و بی‌نظمی نیست. بعکس، انضباط انقلابی از محکم‌ترین و قوی‌ترین انضباط‌هاست. انضباطی که ریشه از ذهن انسان، از دل انسان، از ایمان انسان می‌گیرد، بهترین انضباط‌ها را دارد. بنابراین انقلابی‌گری را با بی‌نظمی و با شلوغ کاری و با نشناختن ضابطه و قانون، نباید اشتباه کرد.

بیانات در بازدید از پژوهشکده رویان در تاریخ 25/4/1386

معرفی اثر:

این کتاب در 4 فصل به بررسی داستانی زندگی شهید عاشوری می‌پردازد. حجت الاسلام شهید ابواتراب عاشوری رهبر مبارزات مردم استان بوشهر در دوران ستم شاهی بود که در سال 1314 شمسی در روستای حیدری از توابع شهرستان دشتی به دنیا آمد. پدرش روحانی و واعظ بود و نسبش با پنج پشت به شیخ محمود ملقب به زین الدین می‌رسید.

عزم شهید عاشوری مبنی بر حضور در استان بوشهر و ایجاد تحرک و پیشبرد نهضت امام خمینی(ره) در این استان باعث شد که تحصیل را تا دروس رسائل و مکاسب ادامه داده و در آستانه ورود به دوره خارج، حضور در حوزه و تحصیلات علمی را متوقف کرده و به بوشهر برگردد.

شهید عاشوری فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی خود علیه رژیم طاغوت را از سال1341 آغاز کرد و تا لحظه شهادت در آذرماه 1357 در این راه پایداری و با نثار خون خویش وفاداری خود را به امام خمینی و انقلاب اسلامی اثبات نمود.

شهید عاشوری از سال 1342 تا سال 1357 (زمان شهادت) توسط عوامل رژیم و دستگاه امنیتی (ساواک) تحت نظر بوده و به دفعات مختلف احضار و بازجویی می‌شود. در نهایت حدود ساعت دو بعدازظهر روز سیزده آذر مصادف با سوم محرم الحرام بود که عوامل رژیم به محل اقامت شهید (منزل حیدر عاشوری برادر شهید) می‌آیند و شهید را در حالی که مشغول وضو بوده، با لگد به پای او می‌زنند و سپس شش گلوله به سینه‌اش می‌زنند و او را به شهادت می‌رسانند.

برشی از کتاب:

حس می کرد کمرش شکسته و نمی تواند بایستد. دلش می خواست اجازه بدهند با پسرش تنها باشد. با ابوتراب حرف بزند و درد دل کند؛ از سالهایی بگوید که دور از او زندگی کرد تا حاج ابوتراب در نجف تحصیل کند. چقدر شب و روزها دیر می گذشت. هرجای خانه را که نگاه می کرد، خاطره ای از ابوتراب یادش می آمد. گاهی هم یاد شیطنتی می افتاد و لبخندی بر لبش می نشست. دلش می خواست از مادرش بگوید که برای اینکه بتواند دوری او را تحمل کند، هر روز پیراهنش را برمی داشت، روی صورتش می گذاشت و می بوسید؛ بعد روی جا لباسی می گذاشت تا جلوی چشمش باشد. شب ها هم دور از چشم همه، سر سجاده گریه می کرد و برای سلامتی پسرش زیارت عاشورا می خواند.