معرفی اثر:

معرفی اثر:

مبانی، پیشینه و ادله‌ی اثبات مباحث به هم پیوسته‌ی «ولایت الهیه»، «حکومت اسلامی» و «ولایت فقیه» در اقوال فقهای شیعه با تکیه‌ی بیشتر بر اقوال مراجع عظام و علمای اعلام معاصر.

جلد پنجم از مجموعه «ولایت فقیه» در دو بخش به بررسی «شرایط ولی منصوب به شرایط (ولی فقیه) و بررسی تطبیقی ویژگی‌های روایی ولی فقیه با خصوصیات آیت الله العظمی خامنه‌ای در کلام بزرگان» می‌پردازد.

برشی از کتاب:

* اسلام یک مجموعه منسجم است؛ به گونه‌ای که دیانت آن، عین سیاستش و سیاست آن، عین دیانتش است و فهم درست و کامل ره‌آورد وحی، زمانی صورت می‌گیرد که فقیه، به همه ابعاد آن آگاه باشد؛ ازاین رو، اسلام‌شناس واقعی کسی است که در همه اصول و فروع، در عبادات و عقود و احکام و ایقاعات و سیاست اسلامی مجتهد باشد؛ بنابراین، کسی که در تحلیل مسیر معارف دین، اجتهاد مطلق ندارد و به اصطلاح، «مجتهد مطلق» نیست، اینکه «مجتهد متجزّی» است، صلاحیت ولایت بر جامعه اسلامی و اداره آن را ندارد؛ همچنین فقیهی که ابعاد سیاسی اسلام را خوب نفهمیده است، توان چنین مسئولیت عظیمی را نمی‌تواند داشته باشد.

*رهبر عظیم‌الشأنتان را دوست بدارید: عالمی، عادلی، رهبری، انسان ربانی، پاک، منزه که دنیا شکارش نکرده، من جایی [سراغ] ندارم... خدایا به حقّ پیغمبر و آل پیغمبر، سایه‌ی این بزرگ‌مرد، این رهبر اصیل اسلامی، حضرت آیت الله معظم خامنه‌ای عزیز را مستدام بدار و الهی آمین، الهی آمین، به عدد کلماتت آمین. (علامه حسن‌زاده آملی؛ به نقل از سایت تبیان)

معرفی اثر:

مبانی، پیشینه و ادله‌ی اثبات مباحث به هم پیوسته‌ی «ولایت الهیه»، «حکومت اسلامی» و «ولایت فقیه» در اقوال فقهای شیعه  با تکیه‌ی بیشتر بر اقوال مراجع عظام و علمای اعلام معاصر.

در جلد چهارم این مجموعه، نویسنده در پی پاسخ به 4 شبهه با عناوین «طاغوت بودن همه‌ی پرچم‌های پیش از ظهور، تزئینی بودن نقش مردم در حکومت اسلامی، نظریه رهبری شورایی و سازوکار تشخیص ولی فقیه» می‌باشد.

برشی از کتاب:

* در انتخاب دستگاه اجرایی و رئیس قوه مجریه، مردم خودشان دخالت می‌کنند. حتی در انتخاب رهبر، با اینکه رهبری یک منصب الهی است و تابع ملاک‌های الهی و معنوی و واقعی است، باز مردم نقش دارند؛ کما اینکه مشاهده کردید، مجلس خبرگان که نمایندگان مردم‌اند، می‌نشینند کسی را معین و انتخاب می‌کنند.
اگر همان کسی که مجلس خبرگان انتخاب کرد، مورد قبول مردم نباشد، باز رهبری او، جا نخواهد افتاد. پس آحاد و عامه مردم، علاوه بر اینکه به صورت غیرمستقیم از طریق مجلس خبرگان، رهبر را معین می‌کنند، مستقیماً هم نسبت به شخص رهبری نظر و تصمیم دارند و نظر و تصمیم و خواست و اراده آنهاست که در حقیقت یک رهبر را رهبر می‌کند و به او امکان تصرف و قدرت امرونهی و قبض‌وبسط می‌دهد.

*جمهوری اسلامی دو جزء دارد: جمهوری است؛ یعنی مردمی است، اسلامی است؛ یعنی بر پایه‌ی ارزش‌های الهی و شریعت الهی است. مردمی است؛ یعنی مردم در تشکیل این نظام، در بر روی کار آوردن مسئولان این نظام نقش دارند، پس مردم احساس مسئولیت می‌کنند؛ مردم بر کنار نیستند. (بیانات مقام معظم رهبری در دیدار عمومی مردم چالوس و نوشهر در تاریخ 15مهر1388)

معرفی اثر:

مبانی، پیشینه و ادله‌ی اثبات مباحث به هم پیوسته‌ی «ولایت الهیه»، «حکومت اسلامی» و «ولایت فقیه» در اقوال فقهای شیعه  با تکیه‌ی بیشتر بر اقوال مراجع عظام و علمای اعلام معاصر.

در جلد دوم این مجموعه به موضوعاتی همچون: تعریف ولایت، حوزه‌های سه گانه ولایت از نگاه قرآن، ویژگی‌های ولی و حاکم اسلامی، سیر تاریخی اندیشه «ولایت فقیه» در اقوال فقهای شیعه و... پرداخته می‌شود.

برشی از کتاب:

*اساسی‌ترین مسئله دین، مسئله ولایت است؛ چون ولایت، نشانه و سایه توحید است.

ولایت؛ یعنی حکومت چیزی است که در جامعه اسلامی متعلق به خداست و از خدای متعال به پیامبر(ص) و از او

به ولی مؤمنین می‌رسد.

ولایت یعنی پیوند؛ یعنی همین شکل زنجیره‌ای پیدا کردن انسان‌ها با یکدیگر؛ این معنای ولایت است. ولایت ائمه اطهار(ع) هم که شنیدید و گفته می‌شود، این یعنی همان پیوند میان ما و امام ما؛ از لحاظ فطرى، از لحاظ روحی و از لحاظ عملی. اگر این سه حالت پیوند میان ما و ائمه(ع) و پیغمبر(ص) و خدا پیدا بشود، این همان ولایت است.

*ولایت؛ یعنی پیوند و ارتباط تنگاتنگ و مستحکم و غیرقابل انفصال و انفکاک. جامعه‌ی اسلامی که دارای ولایت است؛ یعنی همه‌ی اجزای آن به یکدیگر و به آن محور و مرکز این جامعه؛ یعنی ولی، متصل است. لازمه‌ی همین ارتباط و اتصال است که جامعه‌ی اسلامی در درون خود یکی است و متحد و مؤتلف و متصل به هم است و در بیرون نیز اجزای مساعد با خود را جذب می‌کند و اجزایی را که با آن دشمن باشند، به‌شدت  دفع می‌کند. (بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با جمع کثیری از دانشگاهیان و طلاب حوزه‌های علمیه در تاریخ 29آذر1368)

معرفی اثر:

مبانی، پیشینه و ادله‌ی اثبات مباحث به هم پیوسته‌ی «ولایت الهیه»، «حکومت اسلامی» و «ولایت فقیه» در اقوال فقهای شیعه با تکیه‌ی بیشتر بر اقوال مراجع عظام و علمای اعلام معاصر.

جلد اول این مجموعه به موضوعاتی همچون دلایل لزوم تشکیل حکومت اسلامی از منظر عقل و قرآن و روایات، مفهوم سیاست، سیره پیامبران و ماهیت حکومتی قوانین اسلامی می‌پردازد و برخی از عناوین فصول این کتاب عبارتند از: انسان در اسلام، ضرورت تشکیل حکومت از منظر عقل و روایات، مفهوم سیاست در اسلام و غرب، ماهیت حکومتی قوانین اسلامی و... .

برشی از کتاب:

*سیاست به معنای حقیقی آن عبارت است از مدیریت و توجیه و تنظیم زندگی اجتماعی انسان‌ها در مسیر حیات معقول.
سیاست با نظر به این تعریف، همان پدیده مقدس است که اگر به طور صحیح انجام بگیرد، با ارزش‌ترین (یا حداقل) یکی از با ارزش‌ترین تکاپوهای انسانی است که در هدف بعثت پیامبران الهی منظور شده است و عالی‌ترین کار و تلاشی است که یک انسان دارای شرایط می‌تواند انجام بدهد؛ این همان عبادت با‌ارزش است که در اسلام به طور واجب کفایی مقرر گشته و درصورت انحصار، اشخاص برازنده و شایسته برای انجام وظیفه سیاست در یک یا چند انسان، برای آنان واجب عینی می‌باشد.

منابع اولیه اسلامی، این ضرورت و ارزش را برای سیاست به طوری اثبات کرده است که دیگر جایی برای کمترین تردید نمی‌ماند که سیاست از واجب‌ترین عبادات و وظایف انسان‌هایی است که دارای شرایطی هستند.

*اگر شما بتوانید مفهوم مذهب را در فرهنگ اسلامی ما درک و دریافت کنید، به روشنی خواهید دید که هیچ‌گونه تناقضی بین رهبری مذهبی و سیاسی نیست، بلکه همچنان که مبارزه سیاسی بخشی از وظایف و واجبات دینی و مذهبی است، رهبری و هدایت‌کردن مبارزات سیاسی گوشه‌ای از وظایف و مسئولیت‌های یک رهبر دینی است. کافی است شما به زندگی پیامبر اسلام(ص) و نیز زندگی امام علی(ع) نگاه کنید که هم یک رهبری مذهبی ماست و هم یک رهبر سیاسی. (صحیفه‌ی نور، ج4، ص167 و 168)

 

 

معرفی اثر:

در میان شاعران پس از انقلاب اسلامی نام سیدعبدالله حسینی، مدام به گوش می‌خورد. با این توضیح که او شعر را در دهه شصت جای گرفته بود و با چهار پاره «روزگار فخیم فقه» که پر از اصطلاحات حوزوی است، نامش بر سر زبان‌ها می‌افتاد.

جدای از چند شعر خوب از سیدعبدالله، او علمداری شاعران جوان دهه شصت مشهد را به عهده می‌گیرد و جلسه‌ای پربار را در حوزه هنری آن دیار سامان می‌دهد که اتفاقاً شنیدن خاطرات و متعاقباً تاریخ زمانه‌ای که حدود سی سال از آن سپری شده، از زبان این شاعر شنیدنی است. عزیمت شاعر به ژوهانسبورگ و توجه به شعر و ورود به فضاهای تبلیغ دین مبین اسلام و... هم به شیرینی‌های خاطرات سیدعبدالله می‌افزاید: «از مشهد تا ژوهانسبورگ، ماحصل پنج سال تلاش قلم نویسنده است که با سختی‌های زایدالوصفی شاعر مذکور را به مصاحبه و ذکر تاریخ شفاهی نشانده است.»

برشی از کتاب:

آقای توسلی به امام گفت که ایشان همان جوانی است که چند ماه قبل شعر مکه را سروده بود. بعد امام عمامه را از من گرفت و بر سرم قرار داد. امام یک فشاری هم بر آن وارد کردند که گوش‌هایم تا وسط داخل عمامه رفت. بعد با همان حالت گریه و اشکی که بر من غلبه کرده بود به ایشان عرض کردم که توصیه‌ای بفرمایید. با توجه به اینکه معمولاً مرید از مراد دستورالعمل می‌گیرد، من نیز خواستم تا رهنمودی عرفانی از وی داشته باشم. امام پس از چند ثانیه مکث و تفکر سرشان را بلند کردند و با صدای عجیب و بسیار تأثیرگذاری که هنوز روی من تأثیرگذار است فرمودند: «این سوالی که شما کردید، شخصی نیز از امام باقر(ع) پرسید و من عین جواب امام باقر(ع) را برای شما می‌گویم: «من عمل بما علم علمه الله ما لم یعلم»؛ کسی که به آنچه که می‌داند عمل کند، خداوند آنچه را که نمی‌داند به او خواهد آموخت».