معرفی اثر:

«عباس برادرم»، خاطرات و یادداشت‌ها و همچنین مصاحبه‌هایی از شهید مدافع حرم؛ عباس کردانی است که در سال 1394 در عملیات آزادسازی شهرهای نبل و الزهرا به شهادت رسید. جنگ 33 روزه‌ی لبنان، عرصه مهمی از حضور عباس در جبهه نبرد با دشمن صهیونیستی بود که نقش مهمی در پیشرفت روحیه نظامی او داشت.

حضور در جبهه‌های نبرد با بعثیان و داعشیان در عراق و به دنبال آن، حضور فعال در جبهه‌های سوریه و نبرد رویارو با تروریست‌های جنایتکار، از جمله فعالیت‌های اخیر او بود که به زیبایی هرچه تمام در این کتاب به قلم نگاشته شده است.

برشی از کتاب:

*دفتر خاطراتم افتاد توی آب خیس شد. حالم خیلی گرفت. الان 6 روز از قضیه می‌گذره. تازه دوباره ساعت 9 شب پنج‌شنبه 17/10/94 هست و دفتر رو باز کردم. هنوز نم داره، اما شروع کردم نوشتن.

کاش می‌تونستم متن خاطرات رو جوری بنویسم که دیگه نیازی به ویرایش نباشه، اما نمی‌شه. فعلاً هر چی به ذهنم می‌رسه و هر چی می‌بینم می‌نویسم، شاید یه روزی به دردم بخوره و شروع کنم پاکنویس کردن و... حداقل یه استفاده‌ای داشته باشه.

*نمی‌دونم از کجا هماهنگی کرده بود، سریع پاسپورتم رو گرفت. توی یک روز هم پاسپورت گرفت، هم ویزا گرفت.
بعد گفت: «فردا ۶ صبح میدون چهارشیر (یکی از میدون‌های اهواز) باش».

من رفتم، منتها فکر کردم داره سربه‌سرم می‌ذاره! سوار ماشین شدیم و رفتیم مرز چذابه. دیدم یک عده از این مرزبان‌ها اومدن استقبال و سریع ما رو رد‌ کردن، اون طرف هم طرف عراقی اومد، رفتیم خونه‌ی یکی از این عراقی‌ها. مستقیم رفتیم بغداد.

یک جاهایی که توی ذهنم درگیر بودن، ما رفتیم. بعضی جاها طرح [رو] داده بودند. طرح اجرایی شده بود و به ارتش‌شون ابلاغ شده بود. ترجمه‌ی عربیش رو هم دارم. ولی بعضی جاها رو حذف کردم. گفتم بچه‌ها کشش ندارند، ساده‌ترش کردم. بیشتر بحث تخریبش و سلاحش رو!

من درس کلی رو همه‌چی کامل گذاشته بودم .

 

 

 

 

پرسشگری و کنجکاوی و رفتن به سوی پاسخ، یکی از ابعاد روحی انسان است و ترقی و تکامل وی، در سایه همین بعد می‌باشد که در وجود او نهفته است. و اگر آفرینشش فاقد این بعد بود، هرگز گامی به سوی تکامل برنمی‌داشت‌. خداوند متعال این گرایش را در وجود انسان نهاده و پیوسته او تشنه پاسخ است. اگر پاسخ صحیحی شنید، اندیشه‌اش به سوی تکامل می‌رود و اگر با پاسخ‌های خرافی و بی‌اساس مواجه شد، قطعاً ضربه‌ای بر پیشرفت او می‌خورد.

حوادث اخیر در جهان به ویژه در اروپا و آمریکا، درباره اسلام و آموزه‌های او، و اهمیت مقام معظم رهبری نسبت به این حوادث و نوشتن دو نامه کارآمد و روشنگر برای جوانان اروپا و آمریکای شمالی، نویسنده را بر آن داشت که مجموعه‌ای از نصایح راهبردی و آموزه‌های اسلام، براساس نظرات و منویات ایشان را برای جوانان، تهیه و تنظیم نماید.

برشی از کتاب:

*توصیه‌ام به جوان‌ها این است: شما، همان قدری که برای علم کار می‌کنید، برای دل و معنویت خودتان هم کار کنید. میدان معنویت به روی شما باز است. علم و معنویت با هم هیچ منافاتی ندارند. ...کار کردن در یک کارگاه علمی، کارگاه آموزشی، مرکز تحقیقات، فلان کلاس درس و فلان دانشگاه، هیچ منافاتی با این ندارد که انسان نمازش را اول وقت، با توجه و با احساس حضور در مقابل خداوند به جا آورد. این، دل شما را شستشو می‌دهد. شماها جوانید و دل‌های شما نورانی است. ... این خطاب به همه‌ی جوان‌هاست و به خصوص جوان‌هایی که دارند در کار علم حرکت می‌کنند. و خوشبختانه امروز به میزان زیادی همین هم هست. (در دیدار با نخبگان جوان، مورخ 25/6/1385)

* جوان، انضباط انقلابی از مهم‌ترین و قوی‌ترین انضباط‌هاست.

قرآن می‌گوید: «آنهایی که در جنگ احد برگشتند؛ طاقت نیاوردند بایستند، این لغزش اینها به خاطر آن کاری است که قبلاً کردند.

ما وقتی روح را نساختیم، خودمان را محکم نکردیم، معلوم است؛ هر مماسی روی آن اثر می‌گذارد؛ یکی، دو تا، سه تا، ناگهان می‌بینید که شکلش عوض شد؛ اما وقتی‌که مثل فولاد آب‌دیده، محکم و استوار و بر مبنای تفکر درست و منطق صحیح، هویت دینی انسان شکل گرفت و هویت انقلابی شکل گرفت، هرچه زمان بگذرد، این هویت روشن‌تر، واضح‌تر، جذاب‌تر و مستحکم‌تر می‌شود.

بعضی‌ها تصور می‌کنند انقلابیگری، یک حرکت انقلابی؛ یعنی حرکت بی‌انضباط همراه با شلوغی، سردرگمی و بی‌نظمی! می‌گویند آقا، آنها انقلابی بود و تمام شد! این، غلط است. مطلقا در ذات تحرک انقلابی، اغتشاش و بی‌نظمی نیست. بعکس، انضباط انقلابی از محکم‌ترین و قوی‌ترین انضباط‌هاست. انضباطی که ریشه از ذهن انسان، از دل انسان، از ایمان انسان می‌گیرد، بهترین انضباط‌ها را دارد. بنابراین انقلابی‌گری را با بی‌نظمی و با شلوغ کاری و با نشناختن ضابطه و قانون، نباید اشتباه کرد.

بیانات در بازدید از پژوهشکده رویان در تاریخ 25/4/1386

معرفی اثر:

این کتاب در 4 فصل به بررسی داستانی زندگی شهید عاشوری می‌پردازد. حجت الاسلام شهید ابواتراب عاشوری رهبر مبارزات مردم استان بوشهر در دوران ستم شاهی بود که در سال 1314 شمسی در روستای حیدری از توابع شهرستان دشتی به دنیا آمد. پدرش روحانی و واعظ بود و نسبش با پنج پشت به شیخ محمود ملقب به زین الدین می‌رسید.

عزم شهید عاشوری مبنی بر حضور در استان بوشهر و ایجاد تحرک و پیشبرد نهضت امام خمینی(ره) در این استان باعث شد که تحصیل را تا دروس رسائل و مکاسب ادامه داده و در آستانه ورود به دوره خارج، حضور در حوزه و تحصیلات علمی را متوقف کرده و به بوشهر برگردد.

شهید عاشوری فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی خود علیه رژیم طاغوت را از سال1341 آغاز کرد و تا لحظه شهادت در آذرماه 1357 در این راه پایداری و با نثار خون خویش وفاداری خود را به امام خمینی و انقلاب اسلامی اثبات نمود.

شهید عاشوری از سال 1342 تا سال 1357 (زمان شهادت) توسط عوامل رژیم و دستگاه امنیتی (ساواک) تحت نظر بوده و به دفعات مختلف احضار و بازجویی می‌شود. در نهایت حدود ساعت دو بعدازظهر روز سیزده آذر مصادف با سوم محرم الحرام بود که عوامل رژیم به محل اقامت شهید (منزل حیدر عاشوری برادر شهید) می‌آیند و شهید را در حالی که مشغول وضو بوده، با لگد به پای او می‌زنند و سپس شش گلوله به سینه‌اش می‌زنند و او را به شهادت می‌رسانند.

برشی از کتاب:

حس می کرد کمرش شکسته و نمی تواند بایستد. دلش می خواست اجازه بدهند با پسرش تنها باشد. با ابوتراب حرف بزند و درد دل کند؛ از سالهایی بگوید که دور از او زندگی کرد تا حاج ابوتراب در نجف تحصیل کند. چقدر شب و روزها دیر می گذشت. هرجای خانه را که نگاه می کرد، خاطره ای از ابوتراب یادش می آمد. گاهی هم یاد شیطنتی می افتاد و لبخندی بر لبش می نشست. دلش می خواست از مادرش بگوید که برای اینکه بتواند دوری او را تحمل کند، هر روز پیراهنش را برمی داشت، روی صورتش می گذاشت و می بوسید؛ بعد روی جا لباسی می گذاشت تا جلوی چشمش باشد. شب ها هم دور از چشم همه، سر سجاده گریه می کرد و برای سلامتی پسرش زیارت عاشورا می خواند.

معرفی اثر:

درمورد چگونگی تسلط آل خلیفه بر مجمع الجزایر بحرین که تا کمتر از نیم قرن گذشته پاره تن جمهوری اسلامی ایران بوده و با جدایی از ایران اسلامی داغی بر دل ملت جمهوری اسلامی ایران نهاد، اطلاعات دقیقی نزد پژوهشگران وجود ندارد و پرسش‌هایی مبهم همواره آنان را با چالش مواجهه می‌سازد؛ ابهامات و سؤالاتی همچون اینکه؛ هویت واقعی آل خلیفه چیست؟ خاستگاه این خاندان کجاست؟ این گروه با چه تفکر و عقیده‌ای قدم در خاک بحرین گذاشتند؟ چرا با وجود جزایر و مناطق دیگری همچون حجاز، کویت، قطر و عمانات، آل خلیفه بحرین را برای اقامت و تشکیل حکومت برگزید؟ چه توافقاتی میان آل خلیفه و استعمار انگلیستان صورت پذیرفت که موجب شده تا آل خلیفه همواره درصدد تحقق خواسته‌های انگلستان برآید؟

عده‌ای آل سعود را عامل اصلی تسلط آل خلیفه بر بحرین می‌دانند، عده‌ای دیگر نیز شیوخ کشورهای کویت، قطر و عمان را مسبب اصلی این اتفاق می‌دانند و پاره‌ای دیگر از پژوهشگران نیز استعمار پیر انگلستان را که در اوایل قرن هیجدهم حضور فعالی در منطقه غرب آسیا و منطقه خلیج فارس داشت را عامل اصلی جدایی مجمع الجزایر بحرین از ایران و سیطره یافتن خاندان آل خلیفه بر آن می‌دانند. از صدر اسلام تا قبل از تسلط آل خلیفه بر بحرین، این مجمع الجزایر همواره به عنوان پایگاه مسلمانان و شیعیان امیرالمؤمنین علی(ع) به شمار می‌رفته است، به گونه‌ای که هرگاه شیعیان در مضیقه و تنگنا قرار می‌گرفتند، یکی از مناطقی که به آنجا مهاجرت می‌کردند بحرین بوده است؛ اما زمانی که آل خلیفه بر بحرین مسلط شد و این اقدام خود را «فتح بحرین» نامید، وضعیت شیعیان بحرین تغییر یافت. در حقیقت این نام‌گذاری اوج نگاه تحقیرآمیز و بغض آلود آل خلیفه نسبت به شیعیان بحرین را نشان می‌دهد. سراسر سال‌های حکومت آل خلیفه بر بحرین با بدرفتاری و رفتارهای خشونت آمیز نسبت به شیعیان سپری شد. این نوع رفتار آل خلیفه با مردم بومی بحرین که به اصطلاح «بحرانی» نامیده شده و اصل و نصب ایرانی دارند، موجب گردید تا این سؤال در ذهن پژوهشگران به وجود آید که حقیقت، خاستگاه، عقیده و مبانی آل خلیفه چیست که به این خاندان اجازه می‌دهد تا با مردم حقیقی و اصیل بحرین چنین رفتاری داشته باشد.

آل خلیفه همواره تلاش داشته است تا به شیوه‌های گوناگون ازجمله: برگزاری جشن‌های ملی، همایش، فعالیت‌های رسانه‌ای و غیره، خاستگاه حقیقی خود را پنهان ساخته و هویت جعلی خود را بر جهانیان عرضه دارد. این خاندان تلاش داشته است تا با تحریم‌های رسانه‌ای و تحریف تاریخ، همچنان سایه ابهام را بر فراز سؤالات مذکور نگه دارد. کتاب پیش رو تلاش داشته تا به صورت بسیار موجز و مفید در برابر جعل تاریخ و فرهنگ کشور بحرین توسط آل خلیفه، مقاومت ورزیده و به افشای جنایات تاریخی این رژیم با کمک عربستان سعودی و انگلستان علیه ملت بحرین بپردازد.

در این کتاب به صورت مستدل به بیان احتمالات چگونگی تسلط آل خلیفه بر بحرین پرداخته شده و درنهایت با بیان ادله و شواهد تاریخی احتمالی که به حقیقت نزدیک‌تر بوده را بیان می‌دارد. در این کتاب بیان شده که آل خلیفه با هدف یافتن مأمن و مسکن به مناطق مختلف حاشیه خلیج فارس مهاجرت می‌کرده است؛ اما به دلیل اینکه همواره مشکلات و گرفتاری‌هایی در آن مناطق به وجود می‌آورده، از آن منطقه اخراج می‌گردید. این خاندان درنهایت با نقشه استعمار انگلستان و با کمک قبایل مناطق حاشیه خلیج فارس به بحرین منتقل می‌شود و با خون و خونریزی‌هایی که ایجاد می‌کند، تلاش می‌دارد تا سلطه خود را در آن منطقه مستحکم سازد.

معرفی اثر:

زلزله‌ای به قدرت 45 ریشتر ایران را لرزاند، به طوری که پس لرزه‌هایش تا آن طرف مرزها هم رسیده و غرب و شرق عالم را تکان داده؛ این زلزله چیزی نیست جز همان انقلاب اسلامی سال 1357 که با نام خمینی کبیر شناخته شد و هنوز هم تمام معادلات دنیای مادی را به هم ریخته است. به قول هنری کسینجر، وزیر خارجه سابق آمریکا « آیت الله خمینی، غرب را با بحران جدی برنامه‌ریزی مواجه کرد، تصمیمات او آنچنان رعدآسا بود که مجال هر نوع تفکر و برنامه‌ریزی را از سیاستمداران و نظریه‌پردازان سیاسی می‌گرفت، او با معیارهای دیگری غیر از معیار‌های شناخته شده در دنیا سخن می‌گفت و عمل می‌کرد، گویی از جایی دیگر الهام می‌گرفت…» این اعترافاتِ مغز متفکر دولت آمریکا و ده‌ها مطلب خوندانی و جالب دیگر مانند آن درباره بزرگ‌ترین زلزله قرن را در کتاب «57 ریشتر» بخوانید؛ اما این بار نه از جنسِ تحلیل‌های عمیق و خسته‌کننده رایج، بلکه در قالب خاطراتی دسته اول از لحظات پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، و اثرات شگفت‌انگیز آن در سراسر جهان، از زبان شخصیت‌های مختلف خارجی؛ روایتی متفاوت و متناسب با ذائقه و حال‌وهوای این روزهای ما که شاید همان گمشده جامعه ایرانی و کلید امید نسل جوان ما باشد تا هویت و جایگاه خود را در دنیای امروز به یاد بیاورند.

برشی از کتاب:

حاج سعید قاسمی از فرماندهان دوران جنگ از مشاهدات خود در جنگ بوسنی می‌گوید؛ صدوچهل هزار نفر در شهر محاصره شده بودند و زندگی می‌کردند. از یک مسیر صعب العبور، با یک مصیبتی رفتیم آنجا، پنج تا جلیقه ضدگلوله داشتند، گفتند: «شما ایرانی هستید، ما خیلی عشق و ارادت به شما داریم. این سه‌چهار تا جلیقه را شما بپوشید طوری‌تان نشود».

معرفی اثر:

نیم‌نگاهی به زندگی و اوج بندگی شهید حسین شهرام‌فر. شهید حسین شهرام‌فر فرزند شعبان‌علی، اول شهریور1326 در مشهد مقدس به دنیا آمد. پس از طی دوران طفولیت در زادگاه خود به مدرسه رفت و با اخذ دیپلم متوسطه، در سال 1345 در آزمون دانشکده افسری پذیرفته شد و در همان سال به تهران عزیمت نموده و مشغول تحصیل علوم نظامی شد.

در مهرماه 1348 با درجه ستوان دومی از دانشکده افسری فارغ التحصیل شد و پس از طی دوره مقدماتی زرهی در شیراز به تیپ «نیروی مخصوص ارتش (کلاه سبزها)» پیوست و در سال1356 در جمع یاران امام(ره) قرار گرفت و با پخش اعلامیه از ایشان حمایت کرد تا اینکه مورد بازجویی فرمانده وقت و ضدانقلاب قرار گرفت.

در پاییز1360 نیروهای سپاه و ارتش تصمیم می‌گیرند با استفاده از تاکتیک‌های غافلگیرانه اقدام به پاکسازی جاده بانه-سردشت کنند، پس از طی حدود 6کیلومتر از جاده و درگیری‌های متعدد با ضدانقلاب، او در تاریخ 6/5/1360 در ارتفاعات «گرزلی»، ده کیلومتری بانه-سردشت، پس از نبردی شجاعانه به شهادت رسید. پیکر مطهر این فرمانده شجاع اسلام، اینک در قطعه‌ی 24 بهشت زهرا به ابدیت پیوسته است.

برشی از کتاب:

حسین همیشه با دل خون در مورد ظلم رژیم شاه صحبت می‌کرد.

همیشه داخل یگان یک کتاب دستش بود و مطالعه می‌کرد. می‌گفت: «این احترامات نظامی که می‌گذارید خوب است، ولی خوب است در دل مردم جای بگیرید».

عادت داشت که همه‌ی نیروها را با اسم کوچک صدا کند. خیلی از فرماندهان، در روابط نظامی‌شان این نوع برخوردها را روا نمی‌دانند، اما ایشان با صمیمیت بسیار، با همه‌ی نیروهایش رفتار می‌کرد.

اگر از دور ما را می‌دید، ابتدا ایشان دست بلند می‌کرد. حتی نوع دست تکان دادنش هم متفاوت بود. به قدری جذبه داشت که همه دنبال این بودند که ایشان را پیدا و ملاقات کنند، این ویژگی خاص ایشان بود. حتی وقتی با سربازی مواجه می‌شد، برخوردی متفاوت از بقیه داشت. به عنوان مثال بازوی سرباز را می فشرد یا آهسته با مشت به سینه او می‌زد و خوش‌وبشی می‌کرد و از دور نام افراد را صدا می‌زد، دستش را بالای چشمش می‌گذاشت و به عنوان مثال می‌گفت: «آقا ناصر مخلصم!»